Porównanie zapraw montażowych
Wykonawcy zrzeszeni w Stowarzyszeniu Wykonawców Hydroizolacji i Renowacji w Budownictwie podczas prac remontowych stosują m.in. zaprawy montażowe różnych producentów. Każdy z nich ma tę swoją ulubioną, sprawdzoną i spróbowanie czegoś nowego za każdym razem okazuje się ciekawym doświadczeniem. Tym bardziej zlecenie porównania parametrów zapraw przyjęliśmy w zainteresowaniem. Do porównania zapraw montażowych na konkretnych remontowanych budynkach użyliśmy trzy zaprawy montażowe: ATLAS Monter T-5, Ceresit CX 5, PCI Polyfix 5. Ocenialiśmy je w skali od 0 do 2 punktów. Zobaczmy zatem, co potrafią i jak bardzo się różnią.
Parametry robocze zaprawy montażowej
W zależności od potrzeby zaprawa montażowa musi mieć odpowiednią konsystencję, płynną, jeśli chcemy zalewać kotwy w/na powierzchniach poziomych oraz plastyczną, jeśli montaż dotyczy powierzchni pionowych i sufitów. Przygotowanie odpowiedniej konsystencji z reguły oznacza dozowanie mniejszej lub większej porcji wody. Ale nie można dowolnie dozować wodę jeśli producent tego nie zezwala. Zatem wydaje się, że im bardziej elastyczny zakres przygotowania produktu, tym lepszy dla wykonawcy. Przygotowaliśmy dla wszystkich zapraw konsystencje oparte na zadozowaniu wody w dolnych i górnych granicach, jakie zaleca producent.
Ceresit CX 5 | ATLAS Monter T 5 | PCI Polyfix 5 | |
Proporcje mieszania z wodą | 0,25 l/kg | 0,25-0,27 l/kg l/kg | 0,2 l/kg |
UWAGI | Tylko ATLAS wskazuje na możliwość dozowania wody w tzw. widełkach | ||
Ocena konsystencji | Elastyczna – łatwa w obróbce oraz aplikacji i plastyczna pozwalająca na „wlewanie” | Możliwość regulacji – od konsystencji półpłynnej do plastycznej | Plastyczna |
UWAGI | Konsystencja półpłynna – do wypełniania szczelin, otworów przed montażem kotew, do powierzchni poziomych, dobra do wtapiania spinek mostkujących szczelinyKonsystencja plastyczna – do wypełniania szczelin w powierzchniach pionowych, tamowania lokalnych sączeń wody, do drobnych reprofilacji betonu | ||
Przygotowanie mieszanki | Łatwe przygotowanie, bez pylenia | Łatwe przygotowanie, brak” zbryleń”, ale widoczne pylenie proszku | Łatwe przygotowanie, znaczne pylenie proszku |
Punktacja | 1 | 2 | 1 |
Czas otwarty oraz czas twardnienia
Zaprawy montażowe naprawdę szybko wiążą i należy je rozrabiać jedynie przewidywaną do zużycia ilością materiału. W każdym z przypadków postępowaliśmy zgodnie z tą zasadą.
Czas otwarty to okres, w ciągu którego można bezpiecznie używać przygotowanego materiału. Bardzo często się jednak zdarza, że przygotowujemy zbyt dużą porcję materiału, której nie jesteśmy w stanie wbudować przed związaniem i to, co pozostanie, nadaje się wyłącznie do wyrzucenia. Zatem jeśli nie mamy doświadczenia z używanym materiałem – musimy zaufać karcie technicznej, gdzie producent podaje zakresy czasowe. To ważne, aby czas użycia był jak najdłuższy, pozwala to na lepsze wygospodarowanie przygotowanej mieszanki. Ale jeszcze jeden parametr czasowy ma bardzo ważne znaczenie. Parametr ten to czas twardnienia, a w tym przypadku im krótszy jest ten czas, tym łatwiej zorganizować pracę i wykonać zadanie montażowe.
Ceresit CX 5 | ATLAS Monter T 5 | PCI Polyfix 5 | |
Czas użycia | 5 min | 6 min | 4,5 min |
Czas twardnienia | 7 min | 8-9 min | 6-7 min |
Punktacja | 1,5 | 1 | 1,5 |
Montaż elementów stalowych
Zabieg montażu elementów stalowych, wypełnianie otworu montażowego oraz czyszczenie narzędzi przebiegało niemal identycznie w przypadku każdego z użytych materiałów.
Obróbka końcowa – wygładzanie i profilowanie – wykonywaliśmy w momencie wstępnego stężenia materiału. Wszystkie zastosowane materiały zachowywały się pod tym względem podobnie jak przy ich aplikacji – jednakowo. Trudno było by stworzyć tutaj jakiś ranking. I też tak to pozostawimy.
Skurcz materiałów montażowych
Obserwowaliśmy także, jak zachowuje się materiał pod kątem skurczu. W przypadku Ceresitu i PCI nie pojawiły się żadne oznaki wskazujące na skurcz, na powierzchni aplikacji Montera pojawiły się nieznaczne mikrospękania. Po całkowitym stwardnieniu stwierdziliśmy, że jednie powierzchniowe, niemające chyba żadnego wpływu na stabilność zamocowanego elementu. Spękania mogą wynikać z tego, że Monter ma dwa razy większą wytrzymałość na ściskanie.
Parametry wytrzymałościowe
Wydaje się logicznym, że materiał o najwyższych parametrach można zastosować w największej ilości przypadków zastosowań, zatem to on powinien zasługiwać na większe zainteresowanie profesjonalistów.
Ceresit CX 5 | ATLAS Monter T-5 | PCI Polyfix 5 | |
Wytrzymałość na ścinanie po 28 dniach | 40,0 MPa | 60,0 MPa | b.d. |
UWAGI | Brak danych wytrzymałościowych na karcie technicznej PCI nie pozwala na precyzyjną ocenę i dokonanie prawidłowego doboru materiału przez wykonawcę | ||
Wytrzymałość na zginanie po 28 dniach | 6,0 MPa | 9,0 MPa | b.d. |
UWAGI | 6-7 min | ||
Przyczepność do betonu | b.d. | 2,0 MPa | b.d. |
UWAGI | Tylko ATLAS podaje w karcie technicznej dane dotyczące przyczepności | ||
Punktacja | 1 punkt | 2 punkty | 0 punktów |
Cena
Ten bardzo ważny element często decyduje o wyborze produktu. Oczywiście w sytuacji użycia niewielkiej ilości nie odgrywa dużej roli, ale jeśli trzeba kupić „naście” worków czy wiaderek – zaczyna się kalkulacja.
Ceresit CX 5 | ATLAS Monter T -5 | PCI Polyfix 5 | |
Cena netto katalogowa /kg | 3,20 | 3,08 | 5,33 |
Punktacja | 1 | 1 | 0 |
Podsumowanie
W podsumowaniu porównania zastosowanych zapraw montażowych, biorąc pod uwagę powyższe parametry, wydajemy werdykt:
- Pierwsze miejsce: ATLAS Monter T-5 – 6 pkt.
- Drugie miejsce: Ceresit CX 5 – 4,5 pkt.
- Trzecie miejsce: PCI Polyfix 5 – 2,5 pkt.
Oczywiście pokazana punktacja nie w pełni jest wyznacznikiem zwycięzcy. Brak niektórych danych nie pozwala na „surowe” porównanie tych zapraw. Ale my – wykonawcy – najczęściej doceniamy parametry robocze. Oczywiście wytrzymałości są bardzo ważne, ale czy na budowie zwracamy na to szczególną uwagę?
W porównaniu najlepiej wypadł ATLAS. Dlaczego? Ponieważ można z tego produktu przygotować dobraną do sytuacji konsystencję zaprawy, jest łatwo dostępny i atrakcyjny cenowo. Pozostałe zaprawy również „mocno trzymają”.
Źródło: „ATLAS fachowca”, numer 4/2013.